دانلود بازی: Call of Duty

دانلود بازی: Call of Duty - Infinite Warfare

دانلود بازی: در بازی "Call of Duty: Infinite Warfare" این بار شما جنگ‌های بی‌نهایت را در خارج از کره زمین و در مکان‌هایی از فضای بیکران، با جاذبه صفر تجربه خواهید کرد؛ حال در چنین شرایطی گیم‌پلی بازی به گونه‌ای طراحی شده که پلیرها با استفاده از ابزارهای در دسترس، بتوانند در گرانش صفر به خوبی به اجرای مأموریت‌های خود بپردازند. از آنجا که بازی در خارج از زمین به تصویر کشیده می‌شود، شما این امکان را دارید که از انواع سیارات و کهکشان‌های مختلف بازدید کرده و ...

نقد بازی "Call of Duty: Infinite Warfare":

مانند سال‌های قبل، امسال نیز نسخه جدید Call of Duty عرضه شد. نسخه جدید این سری روندی کاملاً متفاوت با داستان کلاسیک این سری را در پی گرفته است و برخلاف نسخه‌های قبلی که در گذشته یا نهایتاً آینده نزدیک روی می‌دادند، در آینده‌ای دور اتفاق می‌افتد و از این رو از همان اوایل نگرانی‌هایی در مورد این بازی و فاصله گرفتن از ریشه‌های این سری وجود داشت. در ادامه به بررسی این بازی می‌پردازیم تا ببینیم با چگونه عنوانی طرف هستیم. معمولاً قبل از شروع مقالات مربوط به سری Call of Duty، به عرضه سالیانه این بازی اشاره می‌شود. نسخه جدید این سری که با نام Infinite Warfare شناخته می‌شود، سیزدهمین نسخه‌این سری و ۱۲ مین نسخه از نظر عرضه هر سال محسوب می‌شود (به جز نسخه دوم که با فاصله دو سال عرضه شد، سایر نسخ همگی با فاصله زمانی یک‌ساله منتشر شده‌اند). هر ساله نیز به این موضوع اشاره می‌شود که این سری نیاز به استراحت دارد و روند آن به شدت در حال تکراری شدن و افت کیفیت است ولی با این حال مسئولان اکتیویژن اصلاً توجهی به این نظرها ندارند و هر سال نسخه‌ای جدید را از این سری عرضه می‌کنند. به هر حال و قبل از بررسی دقیق‌تر بازی باید بگوییم هر چند Infinite Warfare به اندازه جو منفی که در زمان معرفی برای آن ایجاد شد، بد نیست ولی با این حال عنوانی فوق‌العاده‌ای هم نیست و نمی‌تواند جا پای نسخه شاهکار و فوق‌العاده‌ی سری بگذارد. اولین موضوعی که باید در مورد این بازی آن را بررسی کنیم؛ داستان است. همان طور که پیش‌تر نیز گفته شد بازی در آینده‌ای دور اتفاق می‌افتد و انسان‌ها به طور کامل وارد عصر فضا شده‌اند و اقدام به استفاده از سایر سیارات منظومه شمسی کرده‌اند. از این رو در بازی شاهد تکنولوژی‌های به شدت پیشرفته‌ای هستیم که انسان امروزی اصلاً به آن‌ها نزدیک نیز نشده است. در داستان بازی، انسان‌ها به تدریج و با پیشرفت تکنولوژی اقدام به ساخت کلونی‌هایی روی سیارات دیگر و اقمار آن‌ها کرده‌اند. بسیاری از این کلونی‌ها جنبه صنعتی داشته و صرفاً جهت استخراج منابع ساخته شده‌اند ولی کلونی که روی مریخ ساخته شده، برای زندگی عادی انسان‌ها نیز استفاده می‌شود. مدتی بعد از کلونی سازی مریخ، تعدادی از انسان‌ها روی مریخ به دنیا می‌آیند و رسماً سیاره مادری آن‌ها مریخ و نه زمین محسوب می‌شود. به تدریج جمعیت افراد به دنیا آمده روی مریخ افزایش یافته و کار به جایی می‌رسد که یک حکومت مستقل روی مریخ تشکیل می‌شود که کاملاً به شکل دیکتاتوری اداره شده و جبهه دفاع از سکونتگاه نام می‌گیرد (Settlement Defense Front یا به اختصار SDF). افراد عضو این گروه، به این باور نژادپرستانه می‌رسند که آن‌ها از مردم زمین برترند و تصمیم می‌گیرند تا اقدام به مبارزه با ساکنان زمین کرده و آن‌ها را از میان بردارند. قبل از تشکیل این گروه نیز نهادی به نام اتحادیه فضایی سازمان ملل (United Nations Space Alliance یا UNSA) روی زمین تشکیل شده بود که وظیفه حفظ اتحاد میان ملل مختلف را بر عهده دارد. یک سازمان به نام SATO نیز زیر نظر این گروه و با هدف دفاع از زمین در مقابل تهدید SDF شروع به کار می‌کند. بعد از مقدمه بازی، شروع آن در روزی اتفاق می‌افتد که در آن همه کشتی‌های فضایی غول پیکر زمین برای نشان دادن توانشان در شهر ژنو اقدام به برگزاری رزمایش نظامی می‌کنند. در این میان، افراد SDF به درون سیستم دفاع سیاره‌ای زمین که مجموعه‌ای قدرتمند از سلاح‌های ضد هوایی (بخوانید ضد فضایی) است نفوذ کرده و ناگهان در میانه مراسم اقدام به شلیک و سرنگونی کشتی‌های فضایی قدرتمند زمین می‌کنند. بقیه افراد SDF نیز از فرصت استفاده کرده و به شهر ژنو و بسیاری از شهرهای دیگر زمین همزمان حمله کرده و اقدام به قتل‌عام مردم می‌کنند. در این زمان شما در نقش شخصی به نام Nick Reyes (نیک رِیِز) وارد عمل می‌شوید و باید به همراه یارانتان اقدام به پاک‌سازی شهر از نیروهای دشمن بکنید. بعد از طی یکسری فرآیندها، عامل گروه SDF دستگیر می‌شود و حکومت‌های زمین رسماً با SDF وارد جنگ می‌شوند. متأسفانه بخش اعظم ناوگان فضایی قدرتمند زمین نابود شده و تنها دو کشتی فضایی قدرتمند به نام Tigris و Retribution باقی مانده‌اند و Reyes به مقام کاپیتانی کشتی Retribution منصوب شده و کار خود را برای شکست دشمنان آغاز می‌کند. داستان بازی هر چند از نظر کلیت کار ساختار آشنایی دارد ولی به خاطر وقوع آن در فضا با رویدادهای جالبی در طول آن مواجهه هستیم که آن را متمایز از سایر عناوین Call of Duty می‌کند و باعث افزایش سطح کیفی آن می‌شود. با وجود این داستان بازی تا رسیدن به یک شاهکار فاصله زیادی دارد که در ادامه به آن‌ها اشاره می‌کنیم. اولین مورد، مربوط به شخصیت‌پردازی بازی می‌شود. بازی را از نظر شخصیت‌پردازی در کل می‌توان متوسط ارزیابی کرد. بعضی از شخصیت‌ها پرداخت خوبی دارند و بازیباز می‌تواند به خوبی با ویژگی‌های شخصیتی آن‌ها آشنا شود ولی در طرف مقابل بعضی از شخصیت‌ها اصلاً در حد و اندازه انتظارات ظاهر نمی‌شوند. به عنوان مثال روباتی به نام ETH.3N (که در بازی Ethan خوانده می‌شود) با وجود این که شخصیت انسانی ندارد ولی شخصیت‌پردازی جالبی دارد و بازیباز به خوبی می‌تواند با او ارتباط برقرار کند. در نقطه مقابل شخصیتی مثل Usef Omar که یکی از اعضای تیم بازیباز است، در داستان اصلی اصلاً پرداخت خوبی ندارد. دلیل این امر نیز این است که او کلاً در دو سه مرحله حضور دارد و آن‌قدر که باید و شاید به او با وجود پتانسیل بالایش توجه نمی‌شود. بدترین مورد شخصیت‌پردازی بازی مربوط به شخصیت منفی اصلی بازی یعنی Salen Kotch می‌شود. او فرمانده ارشد بزرگ‌ترین کشتی جنگی گروه SDF است که با نام کوه الیمپوس (Olympus Mons) از آن یاد می‌شود و یکی از مغزمتفکرهای گروه SDF است که بخش اعظم وقایع زیر سر اوست و به شدت وجهه منفی دارد. با این وجود و برخلاف نسخ قبلی سری Call of Duty که همیشه شخصیت‌های منفی نقش مهمی در داستان بازی ایفا می‌کردند و پرداخت بسیار خوبی در داستان داشتند و ویژگی‌های آن‌ها به طور کامل در داستان معرفی می‌شدند (مثلاً General Shepard یا Vladimir Makarov در عناوین سری Modern Warfare). شخصیت‌پردازی آن‌ها به قدری خوب بود که بازیباز واقعاً از آن‌ها متنفر می‌شد و می‌خواست هر چه زودتر آن‌ها را به سزای اعمالشان برساند. برعکس در Infinite Warfare شخصیت منفی اصلی شخصیت‌پردازی خیلی خوبی ندارد. با وجود این که با توجه به اعمال وحشتناک SDF از این گروه متنفر می‌شوید ولی با این حال وقوع این کارها طوری در بازی نمایش داده نمی‌شود که همه چیز را برعهده Salen Kotch بیندازد و از طرفی خیلی کمتر از سایر شخصیت منفی‌های نسخ قبلی او را مشاهده می‌کنیم. از این رو اصلاً انگیزه لازم برای شکست دادن او در بازیباز ایجاد نمی‌شود. از طرف دیگر مورد دیگری که در بازی وجود دارد، غیرمنطقی بودن گروه منفی بازی است. در نسخه‌های قبلی نیروهای منفی بازی یا یک حکومت بودند (نظیر آلمان نازی) یا افرادی که با تشکیل گروهی قصد ایجاد آشوب و به دست گرفتن کنترل جهان را داشتند. در هر دو مورد نیز انگیزه‌های نیروهای این گروه در خدمت به آن‌ها مشخص بود و پیروزی این گروه برای سربازانشان منفعت بالایی داشت و آن‌ها به این گروه‌ها خدمت می‌کردند تا در اثر پیروزی به سود و منفعت بالایی دست یابند و لااقل این گروه‌ها نسبت به افراد خودشان بی‌رحم نبودند. برعکس گروه SDF یکسری تفکرات فوق‌العاده محدود و افراطی دارد که نمی‌توان توجیهی برای خدمت به آن‌ها در نظر گرفت. این که یک گروه بخواهد کل مردم یک سیاره را بکشد اصلاً قابل توجیه نیست و از آن بدتر این است که حتی آن‌ها نسبت به مردم خودشان نیز ظلم می‌کنند و هیچ دلیلی برای خدمت به چنین گروهی وجود ندارد. حتی یکی از فرماندهان این گروه به راحتی یکی از افرادش را می‌کشد. از آن بدتر جمله آن‌ها برای تشویق نیروهای شما به تسلیم است؛ آن‌ها از نیروهای شما می‌خواهند که برای این که سریع اعدام شوند، خود را تسلیم کنند! حتی مستبدترین افراد نیز با داشتن قصد انجام این کار، به طرف مقابل خود نمی‌گویند که به جای جنگیدن با آن‌ها، خود را تسلیم کند تا اعدامش کنند! معمولاً گروه‌های منفی با وجود بد بودنشان در بازی‌ها یک جنبه منطقی نیز دارند که اعمال آن‌ها را از دیدگاه خودشان منطقی نشان بدهد و لااقل از یک دیدگاه خاص کمی خاکستری به نظر برسند و به علاوه بدانیم که افراد این گروه از خدمت به آن‌ها چه چیزی عایدشان می‌شود ولی گروه SDF صرفاً یک گروه منفی مطلق است و نمی‌توان انگیزه آن‌ها را برای نابودی مردم کره زمین و از آن بدتر خدمت یکسری افراد به این گروه با وجود دیکتاتوری محض آن‌ها توجیه کرد. مورد دیگر ضعف داستان، کوتاه بودن آن است. البته اگر مأموریت‌های فرعی داستان بازی را که در ادامه به آن‌ها می‌پردازیم، در نظر بگیریم بازی خیلی کوتاه نیست ولی از آن جایی که آن‌ها در اصل داستان بازی تأثیری ندارند و داستان بازی با مأموریت‌های اصلی جلو می‌رود، از این رو می‌شود آن را کوتاه ارزیابی کرد. به واقع این بازی هر چند از نظر کیفیت خود داستان از نسخه قبلی (Black Ops 3) بهتر است ولی به واقع کوتاه‌تر از نسخه قبلی است و از پتانسیل‌های بسیار بالای موجود در داستان استفاده نمی‌شود. نکته عجیب این است که بازی برای زیاد نشان دادن مأموریت‌هایش در منوی بازی، فاصله زمانی حضور در سفینه بین مأموریت‌ها تا انتخاب مأموریت بعدی را نیز یک مأموریت مستقل به حساب می‌آورد! در نهایت در مورد داستان بازی باید گفت که این بخش در این عنوان نه خوب است و نه بد. از طرفی خود داستان کیفیت بالایی دارد ولی متأسفانه به دلیل کم بودن تعداد مأموریت‌های اصلی بازی فرصتی برای استفاده از این کیفیت پیش نیامده است. به علاوه شخصیت‌پردازی‌های بازی نیز بعضی خوب و بعضی بد هستند و کاملاً کیفیت متوسطی دارند. به خصوص عدم شخصیت‌پردازی خوب شخصیت منفی باعث می‌شود که سطح کیفی بازی تا حد نسبتاً زیادی افت کند. در نهایت می‌توان گفت Infinite Warfare پتانسیل بالایی در بخش داستانی داشت ولی از آن استفاده لازم را نبرد و داستان آن صرفاً در حد یک بازی متوسط باقی ماند.

منتقد: امیرمهدی نامجو // منبع: سایت گیمفا